Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

s.o.s ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.


Το δημογραφικό πρόβλημα άρχισε να απασχολεί τις αρχές της χώρας από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Ήδη την περίοδο εκείνη το φαινόμενο της δημογραφικής κατάρρευσης του Ελληνικού πληθυσμού είχε αρχίσει όχι μόνον να λαμβάνει χαρακτηριστικά στατιστικής κανονικότητας, αλλά και να εμφανίζει πλέον σημεία μόνιμης εγκατάστασης.
Έκτοτε εκπονήθηκαν, και είδαν το φως της δημοσιότητας, αρκετές αξιόλογες μελέτες, που αν και σε σημαντικό βαθμό ανέταμαν το πρόβλημα, εκτίμησαν με σχετική μόνον αξιοπιστία τις αιτίες του και πρότειναν ανάλογους ατελείς τρόπους αντιμετώπισης.Όμως, παρά το γεγονός ότι το πρόβλημα διαπιστώθηκε, τόσο ως προς την πλήρη έκταση του, όσο και ως προς την μείζονα σοβαρότητα του, η αντιμετώπιση του δεν αποτέλεσε ζήτημα εύλογου προβληματισμού για την κρατική διοίκηση και δεν προκάλεσε την υιοθέτηση ανάλογων μέτρων.Η αδράνεια αυτή πρέπει, κυρίως, να αποδοθεί σε τρείς λόγους, που βρίσκονται σε στενή συνάφεια μεταξύ τους:
α) Η διακύμανση των δημογραφικών δεικτών, [ως φαινόμενο που αφενός υπακούει σε πολύπλοκους κανόνες και αφετέρου εξελίσσεται σε ικανό βάθος χρόνου], είναι αδύνατον να αποτελέσει οικεία παράσταση του απλού πολίτη, [που βρίσκεται αποκλειστικά προσανατολισμένος στην επεξεργασία των προσωπικών, καθημερινών και άμεσων προβλημάτων του].

Έτσι η συνειδητοποίηση, από την κοινή γνώμη, του κινδύνου της επερχόμενης δημογραφικής κατάρρευσης είναι ατελής και επισυμβαίνει με έμμεσο τρόπο, [και σε όψιμα μόνον στάδια της εξέλιξης του φαινομένου], ως απότοκος του βιώματος των παράπλευρων κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων που γεννώνται από αυτήν.
Υπό τις συνθήκες αυτές η αναζήτηση πραγματικών πολιτικών ευθυνών δεν βρίσκει ουσιαστικό έρεισμα και το δημογραφικό τείνει να θεωρείται μια συστηματική, μη επαρκώς προσδιορισμένη και αθεράπευτη κοινωνική νόσος, η διατήρηση της οποίας δεν προκαλεί ανάλογο πολιτικό κόστος.
β) Η αποτελεσματική αντιμετώπιση (και επίλυση) του δημογραφικού προβλήματος απαιτεί, σε κάθε περίπτωση, την υιοθέτηση και εφαρμογή μίας μακροπρόθεσμης πολιτικής στρατηγικού χαρακτήρα και εξαιρετικά υψηλού κόστους.
Η προοπτική αυτή, όμως, προϋποθέτει τον ριζικό επαναπροσανατολισμό του αναπτυξιακού και δημοσιονομικού μοντέλου της χώρας, ο βαθμός και η έκταση του οποίου μπορούν να επιτρέψουν να γίνεται λόγος ακόμη και για συνολικό επαναπροσδιορισμό του ίδιου του αξιακού συστήματος της κοινωνίας.
Εν όψει της παραδοχής αυτής και με δεδομένο ότι η ελληνική κοινή γνώμη δεν έχει πλήρως αντιληφθεί την σοβαρότητα του προβλήματος, παρόμοια πολιτική δεν είναι δυνατόν να γίνει ευρέως αποδεκτή και άρα εφαρμόσιμη.
γ) Το μαζικό μεταναστευτικό ρεύμα των τελευταίων 15 ετών είχε σαν αποτέλεσμα την ποιοτική αλλοίωση και την άμβλυνση των άμεσων ορατών επιπτώσεων του δημογραφικού προβλήματος και πρόσφερε την δυνατότητα για την περαιτέρω αναβολή αφύπνισης και λήψης των απαραίτητων μέτρων.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονισθεί ότι η άποψη της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης σχετικά με το ζήτημα των οικονομικών μεταναστών είναι μάλλον λανθασμένη. Πράγματι, η διαδεδομένη αντίληψη, σύμφωνα με την οποία η ελληνική κοινωνία ανέχεται μεγαλόψυχα και φιλοξενεί γενναιόδωρα τους οικονομικούς μετανάστες, θεωρώντας μάλιστα ότι εάν, (και όποτε), θελήσει θα μπορέσει να απαλλαγεί χωρίς δυσκολία από αυτούς, σε καμία περίπτωση δεν ευσταθεί. Αντίθετα η εγκατάσταση των ανθρώπων αυτών στην Ελλάδα υπακούει, σε γενικές γραμμές, σε νόμους προσφοράς και ζήτησης.
Υπό την έννοια αυτή, οι οικονομικοί μετανάστες καλύπτουν σήμερα πραγματικές ανάγκες της αγοράς εργασίας, [ανάγκες που σε μεγάλο βαθμό δημιουργήθηκαν και (ή κυρίως) ως αποτέλεσμα της δυσμενούς εξέλιξης του δημογραφικού προβλήματος της χώρας], και σταδιακά, και παρά τις δυσκολίες, [που προέρχονται από την μη πλήρη παραδοχή της πραγματικότητας και την ανειλικρινή στάση των ελλήνων «εργοδοτών»], ενσωματώνονται στον κορμό της κοινωνίας ως αναπόσπαστο τμήμα της.
Εν όψει των παραπάνω καθίσταται προφανές ότι το μεταναστευτικό ρεύμα λειτουργεί ήδη ως αυτόματος μηχανισμός θεραπείας της ανεπαρκούς ανανέωσης του γηγενούς πληθυσμού και δημιουργεί μία νέα μη αναστρέψιμη κατάσταση, την οποία όμως οι έλληνες αρνούνται, μάλλον επίμονα, να αποδεχθούν.
ermippos.blogspot.com